Helikopterle savas alanına goturulen savas oyunu

oğlum seko, o cennetten bozma evinde sana öyle saksolar çekerim ki kara gözlerini kaydığı yerden eksenine oturtamazsın. ama farklıydı, diğer çok tutan budayıcı dizilerine göre hem konusu marjinaldi hem de daha derli toplu yazılıyor gibiydi. yani karakterlere gıcık oluyorsun, olayların içine giremiyorsun, özdeşleşemeyorsun ama yine de bu ne lan berbat dizi diyemiyorsun. bir yalı çapkını gibi bunaltıcı gelmedi. temposu da tv dizilerine göre epey iyi. ilk senaristler karakter derinleştirmeyi çok becerememişti. biri de melek gençoğlu üstelik. olaylar kopuk, sahneler havada asılı kalmış, kişiler net tanımlanamıyor, insanların motivasyonları anlaşılamadığı için karakterler tek boyutlu kalıyordu. ama bu, bütün olayların ilgi çekici ya da seyir zevkli olduğu anlamına gelmiyor. dilber mıymıyının gereksizliği sona ererken sokak çocuğu ercü hikayesinin gereksizliği o boşluğu dolduruyor. şoför denen sinsinin karakter değişimi çok anlamsız ilerliyor, berrin'in ablası inanılmaz yorucu, ne çocuğu ne kocası zerre ilgi çekici değil. o oyuncu aynı rolü sürekli oynamaktan nasıl bıkmıyor onu da anlamış değilim. Asl?nda, en deneyimli oyuncular bile oyunu karl? olmalar?n? engelleyen rulet hatalar? yaparlar.