Osmanlı şerbet isimleri. Bayburt gümüşhane arası kaç km.

Türklerin, 11. yüzyıldan beri meyvelerin suyunu sıktıkları ve şerbet tükettikleri biliniyor. Bugün genellikle nişan, sünnet töreni, mevlit okutma veya doğum sonrası gibi özel günlerde, kutlamalarda ve Ramazan aylarında varlıklarını hatırladığımız şerbetler, bir zamanlar atalarımızın sofralarından hiç eksik olmazdı. Hatta ünlü mutasavvıf Mevlana’nın bile “Hayatta en çok sevdiğim şeyler, semâ, hamam ve şerbettir” dediği rivayet edilir. Limon, elma, nar, üzüm başta olmak üzere aklınıza gelebilecek her tür meyveden, meyve ağaçlarının çiçeklerinden ve hatta menekşe, zambak, yasemin, nilüfer, iğde çiçeği gibi çiçeklerden şerbet yaparlardı. Bal veya şekerle tatlandırılan şerbetlere misk, amber, gül ve sarısabır gibi bitkiler eklenerek kokusu ve aroması, baharatlarla şifası artırılırdı. Bazı şerbetler sıcak, bazısı soğuk içilir, soğutmak için kar ve buz kullanılırdı. “Şerbet”, kelime olarak şurup ve şarap ile birlikte Arapça’da “içmek” anlamına gelen “şub” kökünden türemiş. Osmanlı döneminin seçkin ikramlarından sayılan şerbetler, saraya gelen önemli osmanlı şerbet isimleri konuklara mutlaka ikram edilirmiş. Kışın çuvallarla toplanan kar ve buz, “karlık” denilen derin çukurlara gömülüp üstü keçeler veya otlarla kapatılarak muhafaza edilir, yazın açılarak mutfaklara taşınır, şerbetlere eklenirmiş. Aytekin ayrıca, transferleriyle ilgili sürekli gündeme getirilen Olimpiu osmanlı Morutan konusunda da açıklama yapmaktan kaçındıklarını belirtti.