Teknolojinin zararları. Bayer leverkusen club brugge.

Dış dünya ile bağlantımız ciddi bir kopma yaşıyor. Favori dizimizi izlerken, oyun oynarken, sosyal medyada gezerken kendimizi bile unutabiliyoruz. Öyle ki, telefonsuz dışarı çıkmayı “yarım kalmış” gibi hissedecek kadar bağımlı bile olmuş teknolojinin zararları olabiliriz. Dış dünya ile bağlantımız, internet bağlantımız ile entegre; internet bağlantımız koparsa, dış dünya bağlantımız devreye giriyor desek yeri. Arkadaşlarımıza buluştuk. Şahane bir mekânda, hoş bir sohbet hedefliyoruz. Fakat içimizden biri “bir fotoğraf çekelim mi?” dediği anda iletişim birden dağılıyor. Fotoğraf çekme telaşı, ardından onları sosyal mecralarda paylaşma furyası derken zaman nasıl geçiyor anlamıyoruz. Günün sonunda elimizde şahane fotoğraflar kalıyor kalmasına ancak geçen sürede ne kadar sohbet etmiş oluyoruz işte orası muamma. Bilgisayar başında geçirdiğimiz saatleri düşünürsek belimizin, boynumuzun, sırtımızın, gözlerimizin bize söylemek istediği şeyler olabilir! Teknoloji ile bazen o kadar çok haşır neşir oluyoruz ki duruş bozukluğundan sebep her yerimiz ağrıyor. Aslında farkına varıyoruz ancak teknoloji bağımlılığından olsa gerek hareket etmeye mecalimiz kalmıyor. Hâlbuki her 15 dakikada bir kalkıp dolaşsak belki bu şikâyetlerimiz olmayacak ama ya o 15 dakikada sosyal medyada bir şey kaçırırsak? Tabi kafamız karışmıyor değil. Yediklerimizden içtiklerimize, teknolojinin zararları kullandıklarımızda tükettiklerimize kadar geniş bir döngü içindeyiz. Hal böyle olunca mutsuz olabiliyor ve kendimizi yıpratabiliyoruz. Teknolojinin ruhsal zararları sadece “en iyiyi alma hırsından” ibaret değil elbette. Oran zararları fazlasıyla ideal görünüyor.