Rindane gazel

→ Bu şiirin en güzel beyiti “Beytü’l Gazel” ya da “Şah Beyit” denilir. → Bir gazelin bütün beyitleri aynı söyleyiş güzelliğine sahipse bu şiire “Yek-Avaz” adı verilir. → Şairler bu şiirin bütününde aynı konuyu işlemişlerdir. Bütün beyitleri aynı konuyu işleyenlerine ise “Yek-Ahenk” adı verilir. → Normal şartlarda kafiye dizelerin sonlarında bulunur. Ancak bazen kafiyenin dize ortasında da kullanılması söz konusu olabilirdi. Bu durumdaki şiirlere “ musam mat gazel” adı verilirdi. → Divan şiirinin vazgeçilmez vezni olan aruz ölçüsünün her şekli bu şiirde kullanılmıştır. → Bu nazım biçiminin son beytinde şairin mahlası bulunur. Onun gerçekçiliği sığ bir gerçeklik değil, efsaneyi, şiiri, duyguyu, sevgiyi ve hayali rindane de içine alan, çirkinlik ve güzelliği, iyilik ile kötülüğü bir arada gören, insanı ve kainatı bütünüyle kucaklayan bir gerçekliktir.